HELLCULT – Wywiad z Draculem

Czy ktoś zamawiał produkty z radomskiego “Łucznika”? Nie, to może, chociaż weźmiecie do przetestowania materiał HELLCULT? Zespół mało znany pomimo tych kilku lat swojej działalności pozostaje w cieniu innych produktów eksportowych tego miasta… W czym tkwi problem takiego stanu rzeczy? Może kapela za słabo się promuje a może mój rozmówca, który to robi o wiele bardziej woli swoją macierzystą formację… No, nic jak ten wywiad przeczytacie sami powinniście znaleźć odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

R'LYEH / VRIL – Wywiad z Robertem

Czasy, kiedy muzyka była miła stonowana wręcz “przyjemna” dawno minęły, w dobie nowoczesnej elektroniki, broni, dzięki której w ciągu kilku sekund można zniszczyć tysiące ludzkich istnień. Ludzkość jak szalona w dzikim pędzie dąży do “przodu” do “jak najlepszego, przyjemnego życia”. Tak samo jest ze sztuką, populizm, papka podawana przez masmedia- na szczęście istnieje alternatywa, artyści przedstawiający otaczający nas świat z nutką dekadencji, szaleństwa czy zadumy i refleksji nad upadkiem ludzkości. Takim twórcą jest Robert, człowiek stojący za idustrialnym R'lyeh/Vril oraz kilkoma projektami, o czym mowa w wywiadzie. Sztuka widziana oczyma prostego człowieka jako szalona – patetyczny przyciszony ambient czy industrial odzwierciedlający zgniliznę naszej cywilizacji. Tak, więc zapraszam wszystkich do wsłuchania się w odgłosy umierającego świata gdyż:

“Słuchanie muzyki to słuchanie całego hałasu, zdawanie sobie sprawy z tego, że jego przywłaszczenie i kontrola nad nim jest wyrazem władzy, która jest w gruncie rzeczy polityczna. Teoretycy totalitaryzmu uznali, iż konieczny jest zakaz buntowniczego hałasu, ponieważ uosabia on żądanie autonomii kulturalnej oraz poparcie dla różnic i marginalności. Pragnienie utrzymania tonalizmu, prymat melodii, nieufność w stosunku do nowych języków, kodów i instrumentów, zakaz nienormalności – te cechy są wspólne wszystkim reżimom tego rodzaju”

SOLEKAHN – Interview with Amim

Always I thought, that most of French bands possesses the soul and in this instance I was not disappointed. But musical style which one Frenchmen propose us on this to record is not rich in sounds, whether in so-called musical ornaments, then in spite of this by their music speaks something deeper, something primitive, something what long ago fell asleep and now slowly regenerates – this Spirit of old death metal – of music, which almost of twenty years ago moved minds of most of population of metalmaniax on world, which ones wished of something more, greater douses of excitement – of aggression, madness, blasphemes and first of all Evils. So SOLEKAHN is following incarnation of that Spirit of old death metal, so let us not lose time, only to works!!!

SOLEKAHN – Wywiad z Amim

Zawsze uważałem, że większość francuskich zespołów posiada duszę i w tym przypadku nie zawiodłem się. Chociaż styl muzyczny, jaki Francuzi proponują nam na tej płycie nie jest bogaty w dźwięki, czy w tzw. ozdobniki muzyczne to mimo tego przez ich muzykę przemawia coś głębszego, coś pierwotnego, coś, co dawno zasnęło a teraz powoli się odradza – to Duch starego death metalu – muzyki, która prawie dwadzieścia lat temu poruszyła umysłami większości populacji metalowców na świecie, którzy pragnęli czegoś więcej, większej dawki emocji – agresji, szaleństwa, bluźnierstwa a przede wszystkim Zła. Tak, więc SOLEKAHN jest kolejną inkarnacją owego Ducha starego death metalu, więc nie traćmy czasu, tylko do dzieła!!!

Back To Top